Fauna
Do najpospolitszych gatunków ssaków żyjących na tych terenach należą sarna, zając, dzik, borsuk oraz lis i jenot, które bardzo dobrze czują się w warunkach, gdzie wśród połaci leśnych znajdują się enklawy pól i łąk. Sąsiedztwo tych ekosystemów daje zwierzętom możliwość łatwiejszego zdobycia pożywienia. Bogatszy skład gatunkowy reprezentowany jest przez zwierzęta ziemnowodne lub związane z wodą. Ważnym elementem fauny parku jest liczna populacja bobrów, które zamieszkują jeziora, rzeki, jak i również okresowo wysychające rowy melioracyjne. Przejawy jego działalności to żeremia, tamy, nory czy powalone drzewa.
W trakcie prowadzonych w 2002 roku badań chiropterofauny w północno - zachodniej części Parku stwierdzono obecność ośmiu gatunków nietoperzy, w tym w okolicach rzeki Wdy rozrodczej kolonii nocka łydkowłosego – gatunku uważanego za wymierającego w skali Europy. Z kolei podczas jednej z interwencji, które miały miejsce na terenie parku w 2010 r., pracownicy WPK zinwentaryzowali mieszaną kolonię rozrodczą karlików i po raz pierwszy stwierdzili obecność karlików drobnych (najmniejszy z polskich gatunków nietoperzy),a inwentaryzując budki dla nietoperzy niedaleko Zielonej Szkoły w Schodnie w jednej z budek znaleziono nocka dużego, który stanowi 10 już gatunek występujący w naszym Parku.
Szacuje się, że na terenie Parku gniazduje około 126 gatunków ptaków. Często spotykane są żurawie, mające swoje lęgowiska na licznych torfowiskach śródleśnych, zimorodki spotykane nad ciekami wodnymi i jeziorami, łabędzie nieme, gągoły oraz czernice. Najcenniejszym elementem awifauny jest szlachar, gniazdujący na brzegach wysp oraz w zatokach Jeziora Wdzydze. Jest to gatunek silnie zagrożony wyginięciem w kraju. Podczas inwentaryzacji awifauny WPK w 2009 r. zaobserwowano jedynie pojedyncze osobniki.
Obecność zróżnicowanych pod względem wielkości i właściwości fizykochemicznych jezior, stawów i cieków wpływa na zróżnicowanie ichtiofauny. Na terenie Parku i otuliny występuje 35 gatunków ryb w tym wiele rzadkich chronionych. Do najbardziej cennych należy troć jeziorowa zwana wdzydzką . Jest populacją autochtoniczną, reliktową formą powstałą na skutek izolacji geograficznej związanej z ostatnim zlodowaceniem. Cykl życia troci jest ściśle powiązany ze środowiskiem jeziorowym (okres żywienia), jak i ze środowiskiem rzecznym, gdzie ryba ta odbywa tarło i spędza okres młodzieńczego rozwoju (1-3 lata). Pod koniec października troć wdzydzka rozpoczyna wędrówkę na tarło i wchodzi do rzeki Wda oraz jej dopływu – Trzebiochy.
Innym cennym elementem ichtiofauny jest strzebla błotna, która bytuje głównie w potorfiach zwanych przez autochtoniczną ludność kaszubską „torfkulami”. Ryba ta jest jednym z najmniejszych przedstawicieli krajowych ryb karpiowatych (długość ciała dorosłej strzebli rzadko przekracza 80 mm) i figuruje w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek krytycznie zagrożony. Jej występowanie w Polsce ma charakter wyspowy i zmniejsza się na skutek osuszania terenów podmokłych.
Ważnym elementem fauny WPK jest również rak szlachetny, kiedyś gatunek pospolity w naszych wodach, obecnie na skraju zagłady. Przyczyniła się do tego nadmierna niegdyś eksploatacja, zanieczyszczenie środowiska i ekspansja amerykańskiego gatunku – raka pręgowatego. Od 2007 r. w parku trwają prace nad ratowaniem raka szlachetnego. Po przeanalizowaniu jego występowania na terenie WPK wytypowano miejsca gwarantujące jego przetrwanie i od 2008 r. wprowadza się tam uzyskiwane z podchowu małe raczki szlachetne.
We Wdzydzkim Parku Krajobrazowym występuje co najmniej 12 gatunków płazów, w tym: żaba jeziorowa, trawna, śmieszka, rzekotka, kumak nizinny, traszka zwyczajna, ropucha szara czy zielona. Wszystkie płazy są pod ochroną.
